Een bekend gezegde luidt: "je weet nooit hoe een koe een haas vangt", en dat zullen we waarschijnlijk nooit weten. Onlangs plaatste ik in de serie "Vakantiebestemmingen" een column over Epiros. Enkele dagen later ontving ik de mededeling dat kunstschilderes Nancy Kroon een expositie zal houden in het gemeenschapshuis van Ano Pedina. Of het een leuk idee is om daar op onze website melding van te maken. Nu had ik nog nooit van haar gehoord, maar natuurlijk bezocht ik haar website en raakte onder de indruk. Een aankondiging van betreffende expositie doet haar werk geen eer, vandaar dit interview. Toeval of niet; de haas is toch weer gevangen!
"Resten van beelden, flarden van teksten neem ik in mij op en transformeer ik in mijn werk.Soms is een mythe in een schilderij te ontdekken maar soms heb ik deze ook achter mij gelaten tijdens het werkproces".
Bovenstaand citaat is afkomstig van de website van kunstenares Nancy Kroon (Rotterdam 1966) en is een treffende omschrijving van haar werk. In 2001 sloot zij haar avondopleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag af. In haar werken staat Griekenland in al haar facetten centraal. Nancy schrijft hierover op haar website: “Als rode draad verwerk ik mijn fascinatie voor de antieke Griekse kunst en cultuur maar ook het land. Letterlijk het land met een fantastische natuur die nog vaak de overhand blijkt te hebben als de zee de golven letterlijk op het strand gooit. De schakeringen in kleuren blauw, turquoise, groen, wit, zijn ontelbaar in de zee en de lucht. De kleur van de olijfboom, de bloemen - verdroogd of niet -, de stenen, de verfresten”. Maar ook: “Met de Griekse woorden 'Antropomorfos' - waar de woorden 'mens' (ánthropos) en 'uiterlijke vorm' (morphe) in verweven zijn, en 'Pathos' - emotie - voel ik mij in mijn werk verbonden”. Zoals gezegd: dit interview is per toeval tot stand gekomen, en een mooiere inleiding voor dit interview had ik niet kunnen bedenken.
Je werk bestaat uitsluitend aan met Griekenland gerelateerde onderwerpen. Een voor de hand liggende vraag is dan: wat heb jij met Griekenland?
Heel veel. Als ik op de lagere school een verhaal hoorde over de antieke Grieken en goden sprak mij dat al aan. Een mysterieus gevoel ‘die Grieken uit de oudheid’ spreken zo tot de verbeelding.
En dan het land zelf bezoeken: het landschap, de natuur, die fantastische zee en verlaten stranden maar ook bergen. Zó veelzijdig naast al die archeologische opgravingen. En de heerlijke warme zomers. s’ Avonds laat in een taverne eten aan zee of op een dorpspleintje. Gastvrijheid en lekker eten en drinken.
Maar bovenal ben ik tijdens mijn studie aan de academie in Den Haag serieus naar de antieke Grieken gaan kijken en over gaan lezen. De antieke Griekse kunst en cultuur, de kleuren van het landschap en de natuur zijn mijn leidraad geworden. Ariadne spint zo’n levensdraad en ik grijp regelmatig terug naar zo’n draad om te zoeken naar motieven om te schilderen. Dit is natuurlijk een zeer persoonlijk proces als een ritueel en daarom hoeft ook niet altijd 1 op 1 duidelijk te zijn dat mijn werk uit deze bron voortkomt. Dat is de vrijheid van de kunstenaar.
Heb je in Griekenland een favoriete bestemming?
Eigenlijk vind ik heel veel plekken mooi maar er zijn wel een paar die ik heel bijzonder vind en iets anders laten ervaren dan al die fantastische plekjes aan zee. Bijvoorbeeld de Olympus, de ervaring om die top te halen en het gebied te zien is heel erg mooi en onvergetelijk. En in Epirus met haar zeer mooie natuur. Maar ook Mani op de Pelopenessos: ruig en indrukwekkend. Hoewel ik de eilanden die ik heb gezien ook zeer waardeer, dan is het ‘vasteland’ voorlopig wel favoriet. Vooral omdat je pittige wandeltochten en bezoeken aan opgravingen kan combineren met relaxen aan een mooi strand.
Waar haal jij je inspiratie vandaan? Ik kan me zo voorstellen als je op een zonovergoten locatie schildert, dat dat makkelijker gaat, dan dat je op een druilerige dag in Nederland voor je nog lege doek staat?
Tijdens echte vakantie in Griekenland neem ik geen penselen mee. Maar kleur, gevoel, vormen sla je op en neem je (voor altijd) met je mee. Eerlijk gezegd geloof ik niet zo in die vorm van inspiratie. Inspiratie komt je niet toewaaien: niet op een strand en ook niet in een atelier. Het gaat erom dat je zelf gaat werken maar dan is het wel handig als je uit ideeën, gevoelens, beelden kan putten.
Dus kan ik werken in een zonnig Griekenland maar ook op een regenachtige dag thuis in mijn atelier.
Mythen zoals het verhaal over Odysseus, de reis naar Ithaka (de reis die uiteindelijk elk mens maakt) of de gevechten die Heracles moet leveren zijn verhalen die ik gebruik om mijn werk neer te zetten, vorm te geven. Een lichaamsvorm kan veel emotie laten zien. Met die menselijke emoties worstelden de antieke Grieken en wij, nu, ook.
Ikzelf probeer soms ook met een penseel en verf aan de slag te gaan, maar het resultaat belandt telkens in de vuilnisbak. Om van een menselijke figuur naar de abstractheid van het eindresultaat te komen, lijkt me een moeilijk proces. Hoe ga je te werk?
Ten eerste heb ik een professionele opleiding achter de rug aan de koninklijke academie in Den Haag waarbij je veel en hard moet werken om de eindstreep te halen.
Het proces zelf is intiem maar het is werken, kijken, afstand nemen, doorwerken, deels vernietigen, en weer doorwerken. Afbreken, bouwen tot het resultaat er is wat ‘klopt’. En dat is niet eenvoudig.
Heb je een voorbeeld, een schilder die je inspireert?
Niet zo zeer één persoon maar kunstenaars die gestaag, met energie blijven doorwerken vind ik mooie voorbeelden. Ik kan niet zozeer één iemand noemen om een bepaalde stijl. Het gaat mij vooral om werk wat je nieuwsgierig maakt en waardoor je zin krijgt om zelf te werken.
Je exposeert de komende maanden in het gemeenschapshuis van Ano Pedina. Hoe is deze expositie tot stand gekomen?
Sinds 2008 heb ik een reizende tentoonstelling in Griekenland. In 2007 was er nog een Grieks consulaat in Rotterdam en de toenmalige consul had een mooi initiatief getoond door de organisatie van in Nederland werkende Griekse kunstenaars. Hierover las ik in Lychnari en vervolgens heb ik hem een brief geschreven over mijn werk. Hij was zeer enthousiast maar ging niet nog eens een expositie organiseren maar wel gaf hij het idee mee om contact te leggen met het Nederlands Instituut Athene. Dit resulteerde in een positief antwoord: om te exposeren in dit mooie gebouw in hartje Athene. Daar ontmoette ik een dame die mij vertelde over een schitterend gelegen Kunstpark op Rhodos (www.artpark.gr); en daar kon ik in 2009 mijn kist met schilderijen heen vervoeren. Hier volgde ook een succesvolle tentoonstelling. Dit kunstpark wordt volledig zelfstandig en intussen met groene energie, gerund door een bevlogen Grieks echtpaar. Door weer hulp ter plekke volgde in 2010 een expositie in het cultureel centrum van Lefkas. Op Lefkas worden maandelijks goede tentoonstellingen georganiseerd. In Nederland ontmoette ik intussen een Griekse dame uit Trikala en toen zij over deze Odyssee hoorde heeft zij in haar woonplaats voor de contacten gezorgd met het lokale cultureel centrum. Een expositie in 2011 was het gevolg! Op Lefkas logeren wij altijd bij vrienden en zij gaven ons de tip om eens naar de Zagori, waar Ano Pedina ligt, te gaan. Dit gebied bezochten wij kort in 2000 en intussen trok het erg aan om terug te keren. Daar volgde de ontmoeting in hotel Porfyron met Rita en Yiannis Kirligitsis. Het idee om ook in het dorpscentrum van Ano Pedina te gaan exposeren ontstond spontaan en Rita heeft hier de verdere contacten gelegd. Vanaf 19 mei zal de expositie ingericht zijn en dan de komende zomermaanden te zien blijven. Hopelijk kan in 2014 een vervolg aan de Odyssee komen in het cultureel centrum van Ioannina waar al contact mee is gelegd.
Ano Pedina is een beetje ver om de expositie te bezoeken, maar wel een echte aanrader. Wanneer is je volgende expositie in Nederland?
De komende maanden op diverse plekken: in een kerk in Amsterdam vanaf eind september, bij een coachingsbureau in Den Haag die geïnspireerd zijn geraakt door het lichaam versus de mythe zowel in mijn als hun werk en mogelijk tijdens de atelierroute in oktober Delft. Nieuws hierover werk ik steeds bij op mijn website www.kroonkunst.nl onder actueel.
Een vraag die wij aan alle geïnterviewden stellen: wat zou je de aan de bezoekers van onze website kwijt willen?
Kunst en cultuur verrijkt ons leven dus ook een mooi land als Griekenland; geniet daarvan. Dit zijn zaken met een emotionele waarde, soms onbetaalbaar maar heel veel ligt in het bereik van veel mensen. Dat kan gaan van een mooi boek, een kunstwerkje tot een schilderij, een beeld, maar ook een reis.
Voor meer informatie over het werk van Nancy Kroon: www.kroonkunst.nl
Nancy Kroon woont en werkt in Delft.
Op deze column rust copyright: Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
