Zichtbaar geëmotioneerd bracht Haris Alexiou tijdens het concert “Tribute to Manos Loïzos” in het Herodus Atticus Theater (Athene 2007) het meest geliefde Griekse lied van een van de meest geliefde componisten van het land ten gehore: “Ola Se Thimizoun”, “alles herinnert me aan jou”. Met dit concert, dat niet alleen een eerbetoon aan Manos Loizos was, vierde zij ook haar levenslange vriendschap met hem: al overleed hij in 1983 op vierenveertig jarige leeftijd, alles herinnert nog steeds aan hem.
Manos Loïzos werd op 22 oktober 1937 in Alexandrië geboren. Zijn ouders, vader en moeder Roditissa, afkomstig uit Aghioi Vavatsinias (Cyprus) waren, op zoek naar een beter bestaan, naar Egypte geëmigreerd. Reeds op jonge leeftijd krijgt hij belangstelling voor muziek, en zijn vader brengt voor hem dan ook een viool mee. Al gauw ontdekt hij echter de veelzijdigheid van de gitaar, een instrument waarop hij makkelijker kan improviseren. Bovendien weet hij zijn vader te overtuigen en mag hij van hem muzieklessen volgen, waaronder ook pianolessen.
Op zeventien jarige leeftijd verhuist hij voor een studie medicijnen naar Athene maar al gauw blijkt dat deze studierichting niets voor hem is. Een financieel / economische studie houdt hij eveneens al gauw voor gezien en besluit zijn hart te volgen: muziek maken. Omdat er ook brood op de plank moet komen neemt hij diverse bijbaantjes en werkt als ober, grafisch ontwerper en decorateur om het hoofd boven water te kunnen houden. In 1962 komt zijn muzikale carrière dan toch eindelijk op gang als hij de componist Dimitris “Mimis” Plessas ontmoet die hem aan een eerste plaatopname weet te helpen.
Drie jaar later, in 1965 trouwt Loïzos met Maro Limnou: zij zal later een bekend kinderboekenschrijfster worden. Als op 21 april 1967 de militairen een staatsgreep plegen en Griekenland gebukt gaat onder het kolonelsregime, wordt Loïzos nauwlettend door de autoriteiten in de gaten gehouden. Hij is een actief lid van de communistische partij, levert openlijk kritiek op de militaire junta en legt zich toe op het schrijven van politieke liederen. Tijdens de opnames van de film “Holidays in our Cyprus”in Kyrenia, noord Cyprus in 1971, ontmoet hij de hoofdrolspeelster Dora Sitzani met wie hij uiteindelijk ook trouwt. Zijn huwelijk met Dora Sitzani was allesbehalve gelukkig: zij voelde zich niet thuis in het wereldje van haar echtgenoot.. Zij weigert echter van hem te scheiden.
In 1973 wordt Manos Loïzos gearresteerd en heeft hij tien dagen vast gezeten. In datzelfde jaar vertrekt hij naar Parijs waar hij korte tijd heeft gewoond. In de Franse hoofdstad ontmoet hij Lizzie Lasthiotaki. Loïzos is een echte “womenizer”, maar met haar heeft hij uitsluitend een vriendschappelijke band. Dat deze band zeer hecht was mag blijken uit het feit dat hij voor haar het lied “Σ’ ακολουθώ” (“I Follow you”) schreef waarin zelfs aanvankelijk haar naam voor kwam.
Haris Alexiou: Σ’ ακολουθώ Herodus Atticus Theater Athene 2007
Manos Loïzos schreef voor de in 1971 uitgebrachtte film “ Evdokia” van regisseur Alexis Damianos de muziek. Voor de beroemde zeimbekiko uit deze film vroeg hij tekstschrijver Leftheris Papadopoulos een liedtekst te schrijven. Deze weigerde echter; hij was van mening dat de muziek sterk genoeg was om zonder woorden te kunnen. Een zoetsappig filmverhaal is het dan ook niet: sergeant Yiorgos (Yiorgos Koutzousis) heeft bijna zijn diensplicht vervult als hij op een avond in een taverna het meisje van zijn dromen ontmoet: Evdokia (Maria Vassiliou) en danst de zeimbekiko voor haar. Later op de avond vertrouwt een vriend hem toe dat zij een prostituee is, iets wat de sergeant zowel aantrekt als afstoot. Ondanks de kleinburgelijke weerstand uit hun omgeving houdt de relatie stand en hoewel hij aanvankelijk niet komt opdagen, trouwt hij uiteindelijk wel met haar. Maar daarmee is het verhaal nog niet ten einde... Overigens zou Leftheris Papadopoulos de meeste grote successen van Loïzos van teksten voorzien en de twee zouden levenslang vrienden blijven.
Yiorgos Koutouzis danst de Zembeiko in de film Evdokia van regisseur Alexis Damianos
Voor meer informatie over de film Evdokia van regisseur Alexis Damianos (Frans): fr.wikipedia.org/Evdok
Beknopte discografie:
Het album met de filmmuziek van “Evdokia” verscheen in 1971, het eerste studioalbum werd echter in 1968 uitgebracht: “O Stathmos”. Een tweede volgt in 1970: “Thalassografies” waaraan onder andere Yiorgos Dalaras en Yiannis Parios meewerkten. Opmerkelijk is het album Kalimera Ilie dat in 1973 werd opgenomen tijdens de opstand tegen de militaire junta. Het titelstuk werd door de Panhellenic Socialist Movement gebruikt als een soort anthem. Hoewel Manos Loïzos, zoals gezegd, zijn linkse sympathieën niet onder stoelen of banken stak, en hij hiervoor zelfs tien dagen heeft vastgezeten, heeft zijn dochter Myrsini in 2011 hier een stokje voor gestoken. Aan het album werkte onder andere Haris Alexiou mee. Overigens zijn de teksten op dit album dat in 1974 uitkwam zwaar gecensureerd om de machthebbers niet voor het hoofd te stoten. Bijzonder is ook het album “Ta Negrika” uit 1975 (tekstschrijver: Ioannis Negreponti). Maria Farantouri bezingt hierop de moeilijke levensomstandigheden van de zwarte medemens en hun gevecht om te overleven. Ook het album “Ta Tragoudia Mas” uit 1976 werd zwaar gecensureerd: maar liefst negen van de elf door Yiorgos dalaras gezongen liederen konden niet door de militaire junta worden gewaardeerd. Het album “Ta Tragoudia tis Haroulas” uit 1979 kreeg aanvankelijk veel kritiek te verduren en het is dan ook aan de inzet van Haris Alexiou, voor wie dit album werd gecomponeerd, te danken dat het alsog een platinum status wist te bereiken. Afkomstig van dit album is het ontroerende “Ola se Thimizoun”... (tekst: Manolis Rasoulis)
Haris Alexiou: Ola s 'θυμίζουν: Herodus Atticus Theater Athene 2007
“Ola se Thimizoun": de Engelse vertaling:
Everything reminds me of you
Simple, beloved,
everyday things of yours
seem to be waiting along with me
for you to come; even if it never dawns again
All our love fills the room
just like the song we used to sing together
Faces and words, and this dream that now is creaking…
What will be true, when the dawn comes?
Voor de beknopte biografie over Haris Alexiou: our-voice-has-a-memory-it-carries-our-wounds
Ondanks zijn zwakke gezondheid, Loïzos heeft problemen met zijn hart en nieren, besluit hij in 1981 te gaan touren in de Verenigde Staten, Canada, Zweden en Griekenland. Het lukt hem echter niet er een gezondere levenstijl op na te houden.Het laatste album dat Manos Loïzos op zijn naam heeft staan is “Grammata stin Agapimeni” dat in oktober 1983 werd uitgebracht. Hijzelf zal dat echter niet meer meebeleven: op 8 juni 1982 krijgt hij zijn eerste beroerte. Voor betere medische zorg wordt hij overgebracht naar een ziekenhuis in Moskou waar op 7 september een tweede beroerte volgt. Op 17 september 1982 komt hij te overlijden. Vergeten wordt hij echter niet: zijn prachtige composities worden nog dagelijks gehoord op radio en televisie, door vele Griekse artiesten in even zoveel verschillende arrangementen. Zoals gezegd: ola se thimizoun...
Manos Loïzos: γράμματα στην αγαπημένη
Bronvermelding: bij het schrijven van deze beknopte biografie werd gebruik gemaakt van onderstaande websites:
http://www.greece.com/info/people/Manos_Loizos/
http://en.wikipedia.org/wiki/Manos_Lo%C3%AFzos
http://7imeres.gr/μάνος-λοΐζος-η-αιώνια-εφηβεία-της-μουσ/
https://greeksongstories.wordpress.com/tag/manos-loizos/
Op deze column rust copyright: Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
